Bijeenkomen

In 1900 werd een aparte Vereniging tot Christelijke Verzorging van Zenuwlijders in Nederland opgericht. In 1902 maken Dr. Hermanides (de latere Geneesheer-Directeur) en de architect Wentink, een rondreis langs Zwitserse en Duitse instellingen. Het sanatorium werd ingericht met gebouwen en paviljoens die waren gebaseerd op de stijlen die men tijdens die reis aantrof. Maar weinig gebouwen zijn daarvan overgebleven. Schermer is daar één van.

Het gebouw is uitgebreid met extra kantoorruimten. Een deel van lamellen is beweegbaar en dienen als zonwering. In geopende stand ontstaat ruimer uitzicht en vormen de lamellen een luifel tegen de zon.

De bestaande Boterfabriek aan de Dreef in Zutphen bestond uit een schakeling van uitbreidingen met koelcellen, koeltorens en opslagruimten. Het gebouw is geheel gestript en voorzien van kantoorruimten en dagbestedingsvoorzieningen. 

Het bestaande gezondheidscentrum heeft in zijn geheel plaats gemaakt voor een nieuw centrum. Het centrum voorziet in ruimten voor behandeling, huisartsen, fysiotherapie en apotheek. Alle functie schakelen zich rond een centrale ontvangst- en wachtruimte. De gevel bestaat uit geschakelde metselwerkvlakken.

Tuintherapie vormt een onderdeel van een herstelproces. Op het sanatoriumterrein in Zeist voorziet dit onderkomen in een binnen- en verzamelruimte. Het gebouw bestaat uit twee verschoven halve cirkels met een koperen bekleding.

In 1900 werd een aparte Vereniging tot Christelijke Verzorging van Zenuwlijders in Nederland opgericht. In 1902 maken Dr. Hermanides (de latere Geneesheer-Directeur) en de architect Wentink, een rondreis langs Zwitserse en Duitse instellingen. Het sanatorium werd ingericht met gebouwen en paviljoens die waren gebaseerd op de stijlen die men tijdens die reis aantrof. Maar weinig gebouwen zijn daarvan overgebleven.

Het centrale hoofdgebouw werd uitgebreid en kreeg de verschijningsvorm die het nu heeft. Dit hoofdgebouw is nu een gemeentelijk monument en getransformeerd naar kantoren. Het gebouw werd ontdaan van de overtollige aanbouwen. Aan het gebouw zijn overdekte buitenruimten toegevoegd die de toegankelijkheid en bruikbaarheid versterken.

In het midden van de jaren ’70 van de vorige eeuw ontwierp Rob Blom van Assendelft voor het kersverse Almere-Haven een multifunctioneel open gebouw wat onder meer het stadhuis zou gaan herbergen. Het gebouw werd ontwikkeld in de traditie van het structuralisme. Uiteindelijk kwam het daar allemaal niet van. Corrosia vervalt uiteindelijk tot een gesloten en zeer ontoegankelijk gebouw met veel klimaat technisch ongemak. 

Het gebouw wordt opnieuw ontwikkeld waarbij nadrukkelijk de openheid en transparantie wordt gezocht en de structuur zo veel mogelijk wordt gehandhaafd. Het theater wordt vergroot en op het straatniveau wordt de sociëteit, het kunstcentrum en de bibliotheek ondergebracht. De drie kleine torens worden uitvergroot voor een nieuwe en goede klimaatinstallatie. Het gebouw bloeit weer.

De school is ontwikkeld voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. Vaak kinderen die tijdens de eerste jaren van het voortgezet onderwijs moeilijk mee kunnen komen en meer persoonlijke begeleiding nodig hebben. Het gebouw voorziet in een drietal zones; de zone voor onderwijs op de verdieping met een rondgang rond de centrale trap en vide,  een zone voor praktijkonderwijs op de begane grond en een zone voor de begeleiding en docenten. De vide geeft diagonaal overzicht in het gebouw. De gemeenschappelijk ruimten op de begane grond en verdieping staan haaks op elkaar. Op de begane grond is de verbinding met de openbare ruimte en het schoolplein.

De bestaande gedenkplaats op de Sterrenberg links van het hoofdgebouw was ontworpen door Mien Ruys in 1983. Deze gedenkplaats voorzag in een in een cirkel gelegde gedenkstenen met een haagje en rozentuin. Door de komst van de woonwijk diende de gedenkplaats te worden verplaatst. Dit was aanleiding de betekenis van de gedenkplaats te herzien. Het nieuwe ontwerp voorziet eveneens in een cirkelvormige haag met de oude gedenkstenen. Daaraan is toegevoegd een centraal orthogonaal gebied met stalen frames waarin kleine glazen gedenkplaatjes kunnen worden geplaatst ter nagedachtenis aan overledenen. De plaatjes sprankelen in het zonlicht. Centraal staat een frame voor ter nagedachtenis van de recent overledenen.