De bestaande Boterfabriek aan de Dreef in Zutphen bestond uit een schakeling van uitbreidingen met koelcellen, koeltorens en opslagruimten. Het gebouw is geheel gestript en voorzien van kantoorruimten en dagbestedingsvoorzieningen.
Het bestaande gezondheidscentrum heeft in zijn geheel plaats gemaakt voor een nieuw centrum. Het centrum voorziet in ruimten voor behandeling, huisartsen, fysiotherapie en apotheek. Alle functie schakelen zich rond een centrale ontvangst- en wachtruimte. De gevel bestaat uit geschakelde metselwerkvlakken.
Tuintherapie vormt een onderdeel van een herstelproces. Op het sanatoriumterrein in Zeist voorziet dit onderkomen in een binnen- en verzamelruimte. Het gebouw bestaat uit twee verschoven halve cirkels met een koperen bekleding.
In 1900 werd een aparte Vereniging tot Christelijke Verzorging van Zenuwlijders in Nederland opgericht. In 1902 maken Dr. Hermanides (de latere Geneesheer-Directeur) en de architect Wentink, een rondreis langs Zwitserse en Duitse instellingen. Het sanatorium werd ingericht met gebouwen en paviljoens die waren gebaseerd op de stijlen die men tijdens die reis aantrof. Maar weinig gebouwen zijn daarvan overgebleven.
Het centrale hoofdgebouw werd uitgebreid en kreeg de verschijningsvorm die het nu heeft. Dit hoofdgebouw is nu een gemeentelijk monument en getransformeerd naar kantoren. Het gebouw werd ontdaan van de overtollige aanbouwen. Aan het gebouw zijn overdekte buitenruimten toegevoegd die de toegankelijkheid en bruikbaarheid versterken.
In het midden van de jaren ’70 van de vorige eeuw ontwierp Rob Blom van Assendelft voor het kersverse Almere-Haven een multifunctioneel open gebouw wat onder meer het stadhuis zou gaan herbergen. Het gebouw werd ontwikkeld in de traditie van het structuralisme. Uiteindelijk kwam het daar allemaal niet van. Corrosia vervalt uiteindelijk tot een gesloten en zeer ontoegankelijk gebouw met veel klimaat technisch ongemak.
Het gebouw wordt opnieuw ontwikkeld waarbij nadrukkelijk de openheid en transparantie wordt gezocht en de structuur zo veel mogelijk wordt gehandhaafd. Het theater wordt vergroot en op het straatniveau wordt de sociëteit, het kunstcentrum en de bibliotheek ondergebracht. De drie kleine torens worden uitvergroot voor een nieuwe en goede klimaatinstallatie. Het gebouw bloeit weer.
De school is ontwikkeld voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. Vaak kinderen die tijdens de eerste jaren van het voortgezet onderwijs moeilijk mee kunnen komen en meer persoonlijke begeleiding nodig hebben. Het gebouw voorziet in een drietal zones; de zone voor onderwijs op de verdieping met een rondgang rond de centrale trap en vide, een zone voor praktijkonderwijs op de begane grond en een zone voor de begeleiding en docenten. De vide geeft diagonaal overzicht in het gebouw. De gemeenschappelijk ruimten op de begane grond en verdieping staan haaks op elkaar. Op de begane grond is de verbinding met de openbare ruimte en het schoolplein.
Het sanatoriumterrein in Zeist biedt herstellingsmogelijkheden voor mensen met een psychische aandoening. Om de toegang van het terrein af te schermen is ervoor gekozen geen hek te plaatsen want de wereld staat al vol genoeg met hekken, maar juist het terrein met vleugels bescherming te bieden.
Problemen worden vaak enkelvoudig opgelost. Een mooi voorbeeld daarvan zijn de windturbines. Ze hebben een enkelvoudig gebruik; wind vangen. Er is veel kritiek op de turbines; de turbines verstoren de voedsel-, rust- en broedgebieden van vogels en de turbines zijn ook niet ongevaarlijk voor vogels. Men ervaart de molen als landschapsvervuiling en geven overlast aan omwonenden, zoals geluidshinder en slagschaduw en de terreinen zijn vaak ontoegankelijk.
Leven van de wind is een studie om de turbines te integreren met de leefomgeving. Windmolens zijn van oudsher een Nederlands handelsmerk en maakt al eeuwen een direct onderdeel uit van de leefomgeving. De kans in Nederland dat de wind uit het WZW komt is 22,23%. De kans is ongeveer 50% dat de wind uit het Zuidwesten (ZW), Westzuidwest (WZW), West (W) of Westnoordwest (WNW) komt.
De Nederlandse kustlijn is bij uitstek geschikt om windenergie te combineren met wonen met een grandioos uitzicht. Door de noodzakelijke afstand van de molen kunnen deze op grote afstand maar wel met een onderlinge samenhang worden geplaatst in over een weg op of over een dijk of op het water bereikbaar per boot.
Keistad is bedoeld als een kleine stad die voordeel biedt van het binnenstedelijk wonen in combinatie met zo veel mogelijk zelfvoorzienende maatregelen. Keistad biedt de mogelijkheid om te kunnen wonen, te kunnen werken, al dan niet in werkplaatsen, maar ook onderwijs te bieden en bijeenkomstfuncties voor collectief gebruik.
Keistad beslaat dan ook meer dan alleen een gebouw. Aan het gebruik, of zo men wil deelname, kunnen een aantal voorwaarden worden verbonden die verband houden met duurzaam gebruik en gedrag die kunnen bijdragen aan de duurzaam binnenstedelijk wonen. Hierbij valt te denken aan het collectief beheren en gebruiken van elektrische auto’s, fietsen etc. Het concept biedt tevens de mogelijkheid om individueel of op bedrijfsmatig niveau stadstuinbouw te realiseren. Dit vormt een geïntegreerd onderdeel van het plan.
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
Hendrik Marsman
